Η Μοναδική Σχέση Μητέρας – Παιδιού και το Μητρικό Στρες

Η μητέρα και το παιδί συνάπτουν ένα πολυσύνθετο δεσμό από την ώρα της σύλληψης. Αυτός ο δεσμός ενισχύεται κατά την ανάπτυξη του εμβρύου στη μήτρα, κατά το τοκετό  και καταλυτικά κατά τα πρώτα έτη ζωής του βρέφους. Παραμένει όμως ισχυρός και μοναδικός καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι μελέτες σε έγκυες μητέρες που δείχνουν την αμοιβαία αλληλεπίδραση της μητέρας και του εμβρύου προκειμένου να διευκολυνθεί η παραγωγή και διατήρηση της ζωής. Η αμοιβαία αλληλεπίδραση διαφαίνεται στο ότι δε στηρίζει μόνο η μητέρα το έμβρυο, μεταφέροντας το dna της, τα αντισώματα και άλλα εφόδια για την υγεία του, αλλά και το έμβρυο στηρίζει τη μητέρα ώστε να είναι σε θέση να φέρει το έργο της μητρότητας εις πέρας. Για παράδειγμα, εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στη καρδιά της μητέρας, βλαστοκύτταρα από το βρέφος μεταναστεύουν στη προβληματική περιοχή της μητέρας για να επιδιορθώσουν τη βλάβη. Επίσης, στο τοκετό, στο κράτημα και τη τρυφερότητα της μητέρας προς το μωρό αλλά και στη παραγωγή γάλακτος, μητέρα και νεογνό παράγουν μία ορμόνη την ωκυτοκύνη που θεωρείται η ορμόνη της αγάπης, καθώς παράγει ένα αίσθημα ευδαιμονίας και ηρεμίας που εδραιώνει βαθιούς συναισθηματικούς δεσμούς μεταξύ τους. Ακόμα και η όψη του ήρεμου βλέμματος ενός ικανοποιημένου μωρού που θηλάζει από μπιμπερό ενεργοποιεί την παραγωγή ωκυτοκύνης στη μητέρα. Η ωκυτοκίνη, εκκρίνεται και στην ενήλικη ζωή, κατά τη σωματική επαφή (το χάδι, το μασάζ, την ερωτική επαφή και τον οργασμό) και την ήρεμη και ζεστή βλεματική επαφή στις συντροφικές στιγμές.

Ας εμπιστευτούμε τις αντιθέσεις μας - ούτως η άλλως είναι μέσα μας!

Ο Ηράκλειτος από την αρχαιότητα είχε μιλήσει για την 'Εναντιοδρομία' - την επιτακτική ανάγκη της συνένωσης των αντιθέτων, τόσο μέσα στη φύση όσο και μέσα στον τον άνθρωπο. Υποστήριζε ότι όλα τα πράγματα βρίσκονται σε σύγκρουση, η σύγκρουση όμως αυτή είναι ουσιώδης για τη ζωή και επομένως δεν την θεωρούσε κακή, αλλά ένα θεμελιακό νόμο. Το πυθαγόρειο ιδεώδες ενός κόσμου ειρηνικού και αρμονικού το απέρριπτε, ως ένα ιδεώδες θανάτου! Για τον Ηράκλειτο «τα πάντα ρει και ουδέν μένει».

Το ψυχικό Τραύμα - Ένα Εσωτερικό Μεταμορφωτικό Ταξίδι

Τα ψυχικά τραύματα είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Προκύπτουν πολλές φορές όταν αντιμετωπίζουμε σοβαρές ασθένειες, το τραγικό θάνατο των αγαπημένων μας, τις ξαφνικές και επώδυνες αλλαγές και απώλειες στη ζωή μας (απώλειες προσώπων, καταστάσεων, υλικών αγαθών, απώλειες συνηθειών και πτυχών του χαρακτήρα μας).

Τα Εγκεφαλικά Ημισφαίρια: Δύο διαφορετικοί τρόποι αντίληψης και λειτουργίας στο κόσμο

  Στα περισσότερα όντα ο εγκέφαλος χωρίζεται σε δύο μισά μέρη – τα Εγκεφαλικά Ημισφαίρια. Ενώ  στα περισσότερα ζώα τα ημισφαίρια είναι όμοια και λειτουργούν συμμετρικά, στον άνθρωπο, τα εγκεφαλικά ημισφαίρια αναπτύσσονται  και λειτουργούν ασύμμετρα. Πλήθος ερευνών αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι διαφέρουν στη  σχετική δραστηριοποίηση των δύο ημισφαιρίων. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό όμως και πως επηρεάζει τη μοναδικότητα του κάθε ατόμου;

Στενές σχέσεις: Γιατί μας είναι τόσο σημαντικές; Μία Διϋποκειμενική Προσέγγιση

Οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα. Αναζητάμε έντονα τη κοινωνική επαφή και βρίσκουμε τις σχέσεις με φίλους, ρομαντικούς συντρόφους και συγγενείς ως ιδιαίτερα σημαντικές στη ζωή μας. Επίσης περνάμε τεράστιο μέρος της ζωής μας σκεφτόμενοι άλλους ανθρώπους και τις αλληλεπιδράσεις μας μαζί τους, το πως τους επηρεάζουμε ή το πως μας επηρεάζουν αυτοί. Γιατί όμως; Τι είναι αυτό που χρειαζόμαστε τόσο από τις σχέσεις μας; Ποια είναι τα ψυχολογικά τους οφέλη; Ας δούμε το πώς η σκέψη μας για τις στενές σχέσεις μας, μας βοηθά στη ζωή μας.

Το Εκκρεμές της Διάθεσης μας

Τα αισθήματα μας βρίσκονται σε συνεχή κίνηση και δεν είναι ποτέ εντελώς παγιωμένα. Ακόμα και όταν κοιμόμαστε, ονειρευόμαστε. Επίσης, δεν υπάρχουν απόλυτα συναισθήματα, αλλά διαβαθμίσεις, ανάλογα με την ένταση που τα βιώνει κανείς. Πάντα υπάρχει το δυναμικό για περισσότερη ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια και  παρόλο που ξέρουμε καλά τον εαυτό μας, τα αισθήματα μας, μπορεί συχνά να μας εκπλήξουν!

Η Βιολογική Λειτουργία του Άγχους: Σύμμαχος ή Εχθρός του Οργανισμού;

Η αντίδραση του άγχους αποτελεί μία φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού στις περιστάσεις κάτω από τις οποίες ο οργανισμός απειλείται και χρειάζεται να κινητοποιηθεί κατάλληλα προκειμένου να επιβιώσει. Οι περιστάσεις αυτές μπορεί να είναι λιγότερο απειλητικές, όπως είναι η απαιτητική σωματική άσκηση, ή περισσότερο, όπως είναι κάποια σοβαρή απειλή για τη σωματική ή ψυχολογική μας ακεραιότητα.